میگم : زمانش و گذروندی .. تو انقدر بدیهیات رو بزرگ کردی و ازشون ترسیدی که یواش یواش برام شد رویای دور از دسترس . حالا اون بدیهیات ناممکن شده اهدافت .. اما ! بفهم!!.. هر چیزی و به هر قیمتی نباید به دست آورد .. یاد بگیر که منه بی جبر همون من نیست .. یه من اجبار به جبره .... وسط این همه بدبختی و درس و مهمون بازی مسخره نشستم "درخت زیبای من " میخوانم .. هنوز اون بغضه که از صبح هست ، هست و دوباره من شده زه زه . اما یه زه زه ی بدون پرتغالی .. انگار که اصلا همش آخر قصه است .. سیاست اشک ! حالم امروزه نیست این روزها ..به خودم قول داده بودم كه مرورشون نكنم همشون و محكم تو ذهنم زندوني كنم و بگذارم تو صندوقخونه . تقصير من نبود كه مرورشون كردم تقصير من نبود كه يكبار ديگه تمام اون سوالها رو از خودم پرسيدم كه هنوز بعد از اين همه سال هستي يا نه ؟ كجاي زندگيم هستي ؟ چي بودي ؟ چي هستي ؟ فقط ميشه گفت :اون روزها دلي بود كه نگذاره زمين بلرزه و آنكه بايد به موقع ميرسيد هميشه دير ميرسيد نه بلبل خواهد از بستان جدایی نه گل دارد خیال بی وفایی ولیکن گردش چرخ ستمگر زند بر هم رسوم آشنایی