این روزها بیشتر از همیشه آرامم ، بیشتر از همه وقتهایی که یادم می آید... این روزها زیاد می نویسم ... زیاد راه می روم ، زیاد می خوابم ، زیاد می لولم ، زیاد خسته می شوم ، زیاد نگاه می کنم ، زیاد فکر می کنم ... زیاد یه مرگیم است ... ولی آرامم باز تا مغز استخوانم آرامم ، پتوهایم زود پاره می شوند ، کاغذهایم زود سیاه می شوند ، حرفهایم زود تمام می شوند ... می دانم گوشهای تو همیشه خوب می شنوند ، که من دیگر خوب حرف نمی زنم ... آرامم ... مطمئن باش آرامم ...زیاد ... خوبم ... و بازهم آرامم ... راستی تو از خودت بگو ... چکارها می کنی؟