گفته بودم، بارها گفته بودم كه دچار تكرار دوباره هائيم . مثل رويايي كه امشب ميبيني و فردا شب دچار كابوسش ميشوي. اگه چند سال هم از تو جلوتر باشم اگه خيلي زودتر از تو هم تجربه كرده باشم دليلي نيست كه پا يه پايت نباشم . قصه ها شبيه هم نيستند. اما باور كن باور كن كه آخر تمام آنها يكي ست ... در تمام احياها صدايت صدايم را خواهيد شنيد . راستي يادت هست ؟ همان دوشنبه ي 8 ارديبهشت هشتاد و هفت . من هنوز به آن دو پا كه تكيه گاه سرم شد مديونم . يادت باشد. يادت باشد . يادت باشد .