وقتي رويايي تو سر ندارم خوابم نميبره ! يعني به خواب رفتن كار سختيه ، اينكه يه گوشه چشامو ببندم و انقدر اون و تو ذهنم بپرورونمش كه بزرگ بشه كه به جايي برسه !! وقتي هيچ رويايي ندارم گم ميشم ، بين يه عالمه افكار بد و خسته كننده و نق نقو  كه مثل يه عالمه كرم پيچيده اند توي هم و دارند ذهنم و ميخورند و صداي وزوز ميپيچه دورم !!

نه اينكه فقط چشمم و ببندم . وقتي رويا ندارم توي زندگي گم ميشم !!

اصلا انگاه كه روياهاي من همون دستيافتني هام هستند كه براشون پلان ميزيزم . مثل همون خونه كوچيكه كه حالا تبديل شده به يه خونه ويلايي نه چندان بزرگ توي يه شهر كوچولوي خوش آب و هوا و اتاق كار دنج ! وسفر و سفر و سفر ،. يه همراه خوب كه پا به پا باشيم نه دست و پا گير . يه آرامش كه برام نوشتن بياره . كه يه روزي نوشته هامو بنويسم ! كه يه روزي قبل ازچهل سالگي يه كتابي باشه از نوشته هام .