Samstag, Januar 16, 2016

چشمامو ميبندم و يادم مياد كه توي قطار خم شد و منو بوسيد، با اينكه مريض بود. و بعد سلسله وار همه چيز يادم مياد كه گفت وقتي نيستي خونه خالي
، مسيج هاي وقت و بي وقت دلتنگي و بهت فكر ميكنم. 
همه ي ريزه كاري هاي دوست داشتن، همه ي ريزه كاري هايي كه حواسش هست. 
ولي من چرا اين حالم ؟ چرا اين همه علامت سوال دارم، چرا ترسيدم ؟

Keine Kommentare: